“Ik zat er meteen in. Geen decor behalve dan het gebouw zelf. Maar het verhaal relativeerde dat we als mensen ons centraal stellen in het universum.”
Publieksreactie
Het theater is een plek om te kijken, te luisteren, te observeren. Een magische plek. Je gaat in een stoel zitten, het licht dooft en een nieuwe wereld toont zich. Maar terwijl je kijkt, word je bekeken. Ratten, motten, muggen, padden, vleermuizen, vogels, kevers, mijten, schimmels en soms zelfs vissen vormen het publiek van het theaterpubliek dat binnenloopt, de jas ophangt, naar de wc gaat, een stoel zoekt en zich in de stilte van de zaal onbekeken waant.
In het theatercollege ‘Observaties van een theaterrat’ onderzoekt Marjolijn van Heemstra welke levende wezens het publiek van het publiek zijn en wat we kunnen zeggen over hun waarneming van de menselijke toeschouwer. Het is een verhaal waarin het theater geen afgesloten ruimte is maar een poreus tehuis voor staarten, vleugels en pootjes. Wat gebeurt er als we ons openstellen voor de blik van andere levende wezens? Als we beseffen dat we niet alleen de kijkers zijn maar ook degenen die bekeken worden?
Vrolijke aanklacht
‘Observaties van een theaterrat’ is gebaseerd op lokaal onderzoek. We lichten het Parktheater door met ecologen, medewerkers en de beheerders van het gebouw. Samen maken we een ecologische scan van wat er in, op, onder en tussen het theater leeft. Welke vogel, vleermuis en kever treffen we aan? Welke grassoort heeft zijn lot verbonden aan dat van het theater? Wat begint als een theatrale onderzoekspresentatie verglijdt in een vrolijke aanklacht tegen de menselijke arrogantie en een pleidooi voor verwondering over de vitaliteit van stedelijke ecosystemen. Vol liefde voor kevers en mijten en met een kleine, taaie hoop dat er altijd andere wezens met ons mee blijven leven, hoe bont we het ook maken.
Klik hier voor tickets voor 17 en 18 november in Theater aan het Spui in Den Haag
“Ik zat er meteen in. Geen decor behalve dan het gebouw zelf. Maar het verhaal relativeerde dat we als mensen ons centraal stellen in het universum.”
Publieksreactie
“Na twee jaar geen theatervoorstellingen te hebben gespeeld, begon ik de zaal een beetje te missen. De geur, de concentratie. Iets in mij verlangde weer naar het tikken van de lampen en het kuchen van het publiek. Tegelijkertijd voel ik me door al mijn werk buiten ook wat vervreemd van de gecontroleerde omgeving die een theaterzaal is. Ik hou van de poreusheid van een donker bos, van het overgeleverd zijn aan de wereld. Ik begon me af te vragen of ik het theater niet op de een of andere manier poreuzer zou kunnen krijgen. Wat als ik de muren, de vloeren, het dak van die gebouwen wat meer zou kunnen laten ademen, leven? Zo ontstond het idee voor Observaties van een theaterrat.”
Marjolijn van Heemstra
“Scherpe en poëtische observaties die aan het denken zetten en je op een andere manier naar de wereld om je heen laten kijken.”
Publieksreactie